Paasfeest in een seculiere wereld

In het leven kennen we allemaal tegenslag, falen en verdriet. Vaak leidt dit tot verlamming. Je stopt met vechten want het heeft toch geen zin. Als dat gebeurd, dan verliest het leven.

De bijbel gaat hier tegenin; Mens, Leef! Heb je gefaald ten opzichte van je medemens? Heb je verdriet? Mens, kruip niet in je schulp, zoek contact met anderen en leef!

Wanneer je hier gehoor aan geeft, dan volgt er vreugde, hoop en bevrijding. Alleen in relatie met anderen krijg je nieuwe kansen, nieuw leven. Dat is de boodschap van Pasen.

In het Oude testament gaat Pasen over de bevrijding van het Joodse volk uit Egypte. Er volgt beproeving in de woestijn. Ze dwalen en falen, maar ze hervinden zichzelf en ze hervinden God, en krijgen een nieuwe kans in het beloofde land. Een boodschap van bevrijding en hoop.

Het nieuwe testament doet daar een schepje bovenop; Christus stierf voor onze zonden, en met Zijn opstanding creëerde Hij voor ons een toekomst. De boodschap: zelfs geconfronteerd met de dood moet de mens niet bij de pakken neerzitten, maar verdergaan. Ook na de dood van Jezus is er leven. Het paasverhaal als de ultieme metafoor voor een boodschap van hoop en bevrijding.

Bevrijding door verzoening. Verzoening met jezelf, met de ander, en met het geheel, met God. En na verzoening volgt geloof. Geloof in jezelf, in elkaar en geloof in het samen tot stand kunnen brengen van een betere wereld. Dat is God.

Het Christendom presenteert zich in dit verhaal als een beweging van mensen die bevrijd zijn. De vrijheid van ‘jezelf’ mogen zijn, en de vrijheid om een nieuwe kans te grijpen.

 

In de bijbel is deze boodschap verpakt in verhalen, die je kunt lezen als metaforen. De schepping, het paasverhaal, de zondvloed. De kerk heeft de metafoor tot dogma gemaakt, waarmee een rookgordijn ontstaat rondom de werkelijke boodschap. Hierdoor gaat de boodschap in de seculiere wereld van kennis en rede verloren. We spreken over ‘geloof in de wederopstanding des vlezes’. Hoe ingewikkeld kunnen we het maken?

Ja, ik zeg die woorden in de kerk, omdat ik ze wel degelijk ‘geloof’. Toch kan ik het niet uitleggen aan iemand van buiten de kerk. Ik wil het ook helemaal niet uitleggen, want het gaat helemaal niet om deze beelden. Het gaat om de boodschap, die wil ik uitleggen.

Wanneer ik deze verhalen bezie als metaforen, dan worden ze ineens van waarde als onderdeel van een groter verhaal, namelijk dat van de bevrijding van de individu uit de verlamming van je eigen beperkingen en falen.

Daarmee ontstaat een boodschap van Pasen die wel degelijk aansluit bij de belevingswereld van de seculiere mens. De boodschap dat ieder leven niet zinloos geweest is zolang dat leven (naar vermogen) geleefd is in relatie tot de omgeving. Een boodschap van Liefde, Vergeving, Verlossing, Vrijheid.

Liefde voor elkaar. Vergeving wanneer je gefaald hebt. Verlossing van dat falen (doordat je ook jezelf vergeeft), want je krijgt een nieuwe kans, die je zelf moet waarmaken. Daarmee heb je de vrijheid om een goede rentmeester te zijn van je eigen talenten.

Daarmee is het geen sluitend antwoord op het zingevingsvraagstuk waar velen mee worstelen. Er blijft zinloos lijden bestaan. Toch stellen de leefregels van Jezus mij in staat om ‘mens’ te zijn. Geïnspireerd door de woorden uit de bijbel kan ik relaties aangaan in mijn omgeving en ervoor kiezen om rentmeester te zijn. Ook wanneer ik gefaald heb, weet ik dat ik een nieuwe kans krijg.

Het verhaal van Pasen leert ons dat er toekomst is. Kom op voor jezelf, en wees er voor je naaste. Dat is mens-zijn, dat is Christen zijn, dat is Pasen en daarmee is het lijdensverhaal wel degelijk meer dan een metafoor. Mens, LEEF!

Aernoud Olde

p.s. bijbel lezen doe ik via http://www.biblija.net . Wellicht ook iets voor u.

Advertentie