Een mens is vaak een vat vol tegenstrijdigheden. Dat geldt in ieder geval voor mij, en wanneer ik de publieke ruimte betreed denk ik vaak dat mensen mijn twijfels en fouten van m’n gezicht kunnen lezen. Ik ben daar over het algemeen vrij open in, mijn onzekerheid, twijfel en fouten zijn een onderdeel van wie ik ben.
Wat ik me echter vaak niet realiseer is dat de mensen om me heen hun eigen vlekjes en twijfel meedragen. Wanneer je ze ontmoet dan tonen ze een stoere buitenkant, een harnas, maar wanneer je mensen dan beter leert kennen ontdek je twijfel, onzekerheid, schaamte en angst voor fouten. Vlekjes noem ik dat tegenwoordig en wanneer je zoals ik, actief bezig wilt zijn met het stimuleren van de participatie-samenleving, dan kun je niet anders dan concluderen dat we met z’n allen meer aandacht moeten gaan geven aan die vlekjes. Want mensen die om kunnen gaan met hun vlekjes, die hebben zoveel meer kracht.
En dan begint het in mijn hoofd te tollen; er ontvouwt zich een puzzel, maar het leggen van die puzzel lijkt een onmogelijke opgave. Aandacht geven aan vlekjes om zodoende de sociale cohesie te verbeteren werkt het best wanneer je mensen in hun eigen buurt met elkaar in contact brengt. Dat klinkt goed, maar waar moeten we beginnen?
Er zijn zoveel mensen, en ze hebben zoveel verschillende vlekjes en iedereen gaat anders om met zijn/haar vlekjes. Bovendien zijn het de vlekjes van die mensen en hebben ze alle recht om hun vlekjes voor zichzelf te houden. Hoewel het natuurlijk wel erg jammer is dat daardoor ook de kracht van die mensen niet goed naar buiten komt.
Verder zie ik dat er handige mensen zijn die misbruik maken van de vlekjes van anderen, waarmee weer heel veel nieuwe vlekjes gecreëerd worden. Tot die categorie behoren wat mij betreft ook bedrijven die met marketingcampagnes inspelen op onzekerheid en gemakzucht bij mensen. dat maakt de wereld telkens net weer een beetje lelijker. Hoe stoppen we dat?
Is er een systematische wijze denkbaar om die puzzel te leggen? Wie het weet … … Tot die tijd gewoon maar doorgaan op de eerder ingeslagen weg om de sociale cohesie in Hilversum te vergroten; stukje voor stukje proberen de puzzel te leggen en hopelijk gaan er dan steeds meer mensen meepuzzelen, allemaal met hun eigen vlekjes, maar dat maakt het puzzelen alleen maar interessant.
Aernoud Olde 